خبر فوری
پیگیری جدی وزارت بهداشت برای افزایش فوق‌العاده سختی کار پرستاران آلوده بودن هوای تهران برای گروه‌های حساس ثبت ۲۵۰ ماموریت امداد و نجات در ۷۲ ساعت گذشته ارائه خدمات درمانی با کیفیت به مجروحان حادثه انفجار پیجرها آخرین جزئیات از محدودیت‌های ترافیکی محور‌های شمالی در پایان هفته رفع اثرات گرما با استفاده از طب سنتی به درخواست وزارت بهداشت و با تائید سرپرست ریاست جمهوری، مصوبات جلسه هشتاد و دوم هیات مقررات زدایی و بهبود کسب و کار لغو شد! معاون قوه قضائیه: باید شرایطی را ایجاد کرد تا جامعه پزشکی با آرامش خاطر به مداوای بیماران بپردازد تالار مفاخر پزشکی ایران در راستای تکریم از شخصیت‌های بزرگ عالم پزشکی ایران، رونمایی می‌شود رئیس کل سازمان نظام پزشکی کشور: گرامیداشت پیشکسوتان، بزرگان و مفاخر پزشکی ایران وظایف ماست انتقاد رئیس سازمان نظام پزشکی کشور از انتشار برخی محتوای علیه جامعه پزشکی در صدا و سیما/ جلوی شارلاتانیزم به نام طب باید بایستیم رئیس مجمع عمومی نظام پزشکی ایران: باید تلاش شود امید به جامعه پزشکی برگردد رئیس کمیسیون بهداشت مجلس: بی مهری ها به جامعه پزشکی مقدمات مهاجرت پزشکان را فراهم میکند پیشنهاد راه‌اندازی انجمن ورزشی برای پزشکان/استفاده از ظرفیت علمی پزشکان برای ورزشکاران تیم‌های ملی و ورزش همگانی جامعه
۱۱:۴۰ - ۲۹ خرداد ۱۴۰۱
تعداد‌بازدید‌: ۴۷۴
محققان می گویند؛

یک مطالعه جدید رابطه بین سطوح مختلف فعالیت بدنی، بی تحرکی و خطر سکته را بررسی می کند.

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از هلث دی نیوز، «ویرجینیا هووارد»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه آلاباما، می‌گوید: «اگرچه تعیین کمیت و شدت فعالیت بدنی مورد نیاز برای جلوگیری از سکته چالش برانگیز است، این مطالعه پیشرفت قابل توجهی را به همراه دارد.»

این مطالعه نشان می‌دهد که مدت زمان کمتر برای بی تحرکی و زمان بیشتر برای فعالیت بدنی، حتی با شدت های خفیف یا متوسط، با کاهش خطر سکته مرتبط است.

طبق مطالعه انجام شده:

• فعالیت متوسط تا شدید بیشترین کاهش را در مورد خطر سکته داشت.

• حتی فعالیت بدنی سبک نیز احتمال سکته را کاهش می‌دهد.

• بی تحرکی طولانی مدت، خطر سکته را افزایش می‌دهد.

فعالیت به سه دسته سبک، متوسط و شدید تقسیم می‌شود. محققان سطوح فعالیت را در MET یا «معادل متابولیک» اندازه‌گیری کردند. یک MET مقدار اکسیژن مصرفی در حالت استراحت است.

فعالیت سبک (دو MET) شامل کشش، پیاده روی آهسته، گشت در فروشگاه، پرسه زدن در اداره، ایستادن، تهیه غذا، شستن ظروف، نواختن پیانو یا مرتب کردن تخت است.

این مطالعه نشان داد که هر یک ساعت انجام فعالیت‌های سبک منجر به کاهش ۱۴ درصدی احتمال سکته می‌شود.

فعالیت‌های با شدت متوسط (سه تا شش MET) شامل پیاده روی سریع، بازی تنیس دو نفره یا پرتاب توپ در بسکتبال، دوچرخه‌سواری در زمین هموار، بالا رفتن از پله‌ها، شستن پنجره‌ها، تمیز کردن یا جاروبرقی زمین، رقص آهسته، شستشو وان حمام، حمل یک کودک کوچک، شستن ماشین یا باغبانی است.

فعالیت در رده شدید (بیش از شش MET)، به فعالیت‌هایی مانند دویدن (سریع‌تر از پنج مایل در ساعت)، بازی تنیس تک نفره، بسکتبال یا فوتبال، شنا، پریدن، حمل بارهای سنگین، طناب زدن، بازی پرانرژی با کودکان یا سگ‌ها، یا باغبانی سنگین مانند بیل زدن است.

طبق این مطالعه، ۱۷۵ دقیقه در هفته فعالیت متوسط تا شدید با کاهش ۴۳ درصدی خطر سکته در بزرگسالان بالای ۴۵ سال همراه بود.

این مطالعه نشان می‌دهد که اگر زمان بی تحرکی روزانه یک فرد ۱۳ ساعت یا بیشتر باشد، خطر سکته ۴۴ درصد افزایش می‌یابد. علاوه بر این، دوره‌های کم تحرکی بیش از ۱۱ دقیقه با افزایش ۵۳ درصدی خطر سکته در مقایسه با دوره‌های کم تحرک کمتر از ۸ دقیقه همراه بود.

هووارد ایجاد برخی تغییرات کوچک در سبک زندگی را پیشنهاد کرد که می‌تواند تأثیر مثبتی بر سلامت فرد داشته باشد:

• هنگام پخش تبلیغات تلویزیونی در خانه قدم بزنید.

• یک تایمر را تنظیم کنید تا هر ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در یک روز کاری بایستید یا حرکت کنید.

• بیشتر پیاده روی کنید.

ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر: