مهار ویروس‌ها با تکنیکی نوین

DNA مولکول دو رشته‌ای است که ژنوم همه موجودات زنده را می‌سازد. با این حال، بسیاری از انواع ویروس‌های غیرزنده، اطلاعات ژنتیکی خود را به شکل دو رشته‌ای از RNA یعنی dsRNA حمل می‌کنند.

هنگامی که سیستم ایمنی انسان وجود این RNA خارجی را تشخیص می‌دهد، با افزایش تولید سیتوکین‌های محافظ به نام اینترفرون (IFN) که پاسخ ایمنی ذاتی را در برابر مهاجمان ویروسی فعال می‌کند، زنگ خطر را به صدا در می‌آورد.

دانشمندان تلاش کرده اند تا با ایجاد dsRNA‌های درمانی که ویژگی‌های ژنوم‌های ویروسی را تقلید می‌کنند، پاسخ ضد ویروسی طبیعی را مهار کنند.

اما دخالت در سیستم ایمنی ذاتی یک شمشیر دولبه است.

آنالوگ‌های RNA ویروسی همچنین می‌توانند مسیر‌های مولکولی را فعال کنند که منجر به التهاب بیش از حد در بدن می‌شود و می‌تواند آسیب بیشتری نسبت به مزایای ضد ویروسی آن‌ها داشته باشد.

در حال حاضر، گروهی از محققان در موسسه مهندسی بیولوژیکی Wyss در دانشگاه هاروارد کلاس جدیدی از dsRNA‌های تحریک کننده ایمنی را کشف کرده اند که به طور قوی تولید دو شکل IFN (IFN-I و IFN-III) را القا می‌کند و در عین حال التهاب رایج را محدود
می‌کند.

مولکول‌های جدید dsRNA به طور چشمگیری توانایی بسیاری از ویروس‌های دارای پتانسیل همه‌گیری را مهار کردند - از جمله SARS-CoV، SARS-CoV-۲، MERS-CoV، و چندین سویه آنفولانزای A- برای آلوده کردن سلول‌های انسانی، هم در کشت سلولی سنتی و هم در مدل‌های پیچیده تراشه اندام انسان از ریه در مدل موش COVID-۱۹، dsRNA مقدار ویروس را در بدن حیوانات بیش از ۱۰۰۰ برابر کاهش داد.

نتایج این تحقیقات در Molecular Therapy-Nucleic Acids منتشر شده است.

این dsRNA‌های جدید یک گزینه درمانی برای COVID-۱۹ هستند، زیرا عفونت SARS-CoV-۲ یک پاسخ ایمنی نامتعادل ایجاد می‌کند که در آن واکنش محافظتی IFN سرکوب می‌شود در حالی که واکنش التهابی بالا می‌رود.
با افزایش ترجیحی IFN-I، dsRNA ما پتانسیل اصلاح این عدم تعادل را دارد و می‌تواند برای درمان بسیاری از بیماری‌های ویروسی دیگر نیز استفاده شود.

محققان امیدوارند که این فناوری درمانی RNA، که خواص شیمیایی و فیزیکی آن باعث می‌شود آن را به راحتی در مقیاس‌های بزرگ تولید کرد، به یک روش پرکاربرد برای مبارزه با همه‌گیری‌های آینده تبدیل شود.

علاوه بر درمان ویروس‌ها، این dsRNA‌های جدید می‌توانند عفونت‌های باکتریایی، قارچی و انگلی و همچنین شرایطی مانند سرطان و بیماری‌های خودایمنی را که می‌توانند از افزایش تولید IFN سود ببرند، درمان کنند.

آن‌ها همچنین می‌توانند به عنوان یک کمکی برای افزایش فعالیت سایر واکسن‌ها استفاده شوند.

نویسندگان می‌گویند: تعیین زمان بهینه درمان برای مطالعات آتی مهم است، زیرا فعال شدن دیرهنگام IFN در عفونت ممکن است التهاب را تشدید کند.

منبع: سایت مدیکال اکسپرس