نتایج کارآزمایی بالینی نشان می دهد که تحریک الکتریکی از طریق ایمپلنت در طناب نخاعی می تواند تسکین طولانی مدتی را برای افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی ایجاد کند.
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از هلث دی نیوز، دکتر «اریکا پترسن»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کانزاس، می‌گوید: «دو سال پس از شروع استفاده از این دستگاه محرک، بیماران هنوز همان کیفیت بهبودی را دارند که در ابتدا دیدیم».
پترسن گفت: «دیابت به اعصاب کوچک، معمولاً در دست‌ها و پاها آسیب می‌رساند که باعث بروز انواع احساسات دردناک مانند سوزش، سوزن سوزن شدن و خارش می‌شود.»
محرک‌های نخاعی دهه‌هاست که برای درمان انواع دردها استفاده می‌شوند.
وی افزود: «در سال ۲۰۲۱، سازمان غذا و داروی ایالات متحده استفاده از دستگاه محرک نخاع را به طور خاص برای درمان نوروپاتی دیابتی در پاها تأیید کرد. سرهای الکتریکی در کانال نخاعی قرار می‌گیرند و به یک باتری که زیر پوست قرار می‌گیرد، وصل می‌شوند.»
پترسن گفت: «این دستگاه تکانه‌های کوچکی را ارسال می‌کند که نحوه پردازش پیام‌های درد را که از پاها از طریق نخاع به سمت مغز می‌آید، تغییر می‌دهد و به آنها کمک می‌کند تا نحوه ارسال پیام‌های درد را کاهش دهند.»
محققان برای این کارآزمایی بالینی، ۲۱۶ فرد مبتلا به علائم نوروپاتی دردناک دیابتی را برای حداقل یک سال که دیگر به داروها پاسخ نمی‌دادند، انتخاب کردند.
در ابتدا، نیمی از افراد به مدت شش ماه تحریک نخاع دریافت کردند، در حالی که نیمی دیگر تحت درمان منظم پزشکی قرار گرفتند (گروه کنترل).
نتایج نشان داد در شش ماهگی، افرادی که ایمپلنت را انجام دادند، ۷۶ درصد کاهش درد و ۶۲ درصد بهبود در عملکرد حرکتی و رفلکس‌های خود گزارش کردند. در مقایسه، گروه کنترل ۲ درصد افزایش درد و ۳ درصد بهبود عملکرد داشتند.
محققان به پیگیری بیماران ادامه دادند و اکنون گزارش داده‌اند که بعد از گذشت دو سال، ۸۰ درصد هنوز درد عصبی کمتری دارند و ۶۶ درصد بهبود مستمر در عملکرد حرکتی را گزارش می‌دهند.
پترسن گفت: «نتایج نشان داد که اگر داروها کمکی به بیمار مبتلا به نوروپاتی دیابتی نکنند، تحریک نخاع گزینه‌ای محکم برای پیگیری است.»
با این حال، وی تاکید می‌کند که داروها باید خط مقدم درمان نوروپاتی دیابتی باقی بمانند. پس از اینکه داروها نتوانستند درد را کاهش دهند باید به بیماران ایمپلنت پیشنهاد شود.
