خبر فوری
واکسیناسیون؛ تنها راه مقابله با سرخک چهارمین آیین تجلیل از حافظان جوان قرآن کریم فراجا برگزار می‌شود تاثیر مصرف شیر روزانه در رشد قدی کودکان ورود جدی وزارت بهداشت و ساترا برای مقابله با ترویج دخانیات در شبکه نمایش خانگی والدین نسبت به نشانه‌های اولیه بروز اختلالات روانپزشکی در کودکان هوشیار باشند مصرف نوشابه برای بهبود سوءهاضمه و اسهال مفید نیست انعقاد تفاهم‌نامه روستایی معاونت بهداشت با بیمه‌های سلامت و تأمین اجتماعی سرپرست دفتر ارتقای سلامت و خدمات پرستاری وزارت بهداشت منصوب شد مصوبات جدید شورای آموزش دندانپزشکی تخم‌مرغ را فقط پخته مصرف کنید راه‌اندازی شبکه‌ای یکپارچه از مراکز تخصصی درمان ناباروری اطلاع‌رسانی به‌موقع، سپر نظام سلامت در برابر موج شایعات است شیر مادر موجب درمان زردی نوزاد می‌شود رییس دبیرخانه ستاد اجرایی کشوری برنامه پزشکی خانواده و نظام ارجاع منصوب شد ابلاغ دستورالعمل رفاهیات کارکنان دانشگاه‌های علوم پزشکی از سوی وزارت بهداشت
۱۰:۱۹ - ۳۰ خرداد ۱۴۰۱
تعداد‌بازدید‌: ۸۴۹
گزارش جدید محققان دانمارکی؛

محققان دریافتند افرادی که دارای تغییرات ژنتیکی مرتبط با کاهش کلسترول بد LDL مشابه داروهای استاتین هستند، به نظر می رسد در معرض خطر ابتلا به آب مروارید و جراحی آب مروارید قرار دارند.

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از ساینس دیلی، تحقیقات قبلی شواهدی را نشان داده است که داروهای استاتین ممکن است خطر ابتلاء به آب مروارید را افزایش دهد. در این مطالعه، محققان بررسی کردند که آیا ژن‌های خاصی که فعالیت استاتین‌ها را تقلید می‌کنند ممکن است به طور مستقل خطر ابتلاء به آب مروارید را افزایش دهند یا خیر.

داروهای استاتین با مهار آنزیمی به نام HMGCR سطح کلسترول LDL را کاهش می‌دهند. تلاش‌های تحقیقاتی قبلی تأیید کرده‌اند که انواع مختلف در ناحیه ژن HMGCR ژنوم انسان بر نحوه متابولیسم کلسترول افراد تأثیر می‌گذارد.

«جوناس گهاوس»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کپنهاگ دانمارک، گفت: «ما توانستیم بین انواع ژنتیکی که مهار HMGCR و ایجاد آب مروارید را تقلید می‌کنند، ارتباط برقرار کنیم.»

محققان این مطالعه، داده‌های ژنتیکی بیش از ۴۰۲۰۰۰ نفر را تجزیه و تحلیل کردند. آنها بر روی پنج نوع ژنتیکی رایج که سطح کلسترول LDL را کاهش می‌دهند، تمرکز کردند. سپس آنها امتیازات ژنتیکی را بر اساس تأثیر هر گونه که قبلاً شناسایی شده بود بر کلسترول LDL محاسبه کردند.

گهاوس گفت: «وقتی ما حامل یک جهش از دست دادن عملکرد هستیم، ژن کمتر عمل می‌کند. اگر آن ژن عمل نکند، بدن نمی‌تواند آن پروتئین را تولید کند. به زبان ساده، جهش از دست دادن عملکرد در ژن HMGCR برابر با مصرف یک داروی استاتین است.»

ارزیابی بیشتر این ارتباط در کارآزمایی‌های بالینی بیشتر برای تأیید این یافته‌ها مورد نیاز است.

ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر: