فلوشیپ سرطان‌شناسی دستگاه ادراری گفت: بزرگی پروستات و چاقی، بی اختیاری ادرار پس از عمل جراحی را تشدید می‌کند.
به گزارش خبرگزاری مهر، پنجمین کنگره سالانه سرطان‌های دستگاه ادراری با هدف بررسی آخرین دستاوردهای علمی در این حوزه در حالی توسط مرکز تحقیقات سرطان‌های دستگاه ادراری در تهران برگزار شد که در آن بی اختیاری ادرار به عنوان یکی از شایع‌ترین بیماری‌های جمعیتی بررسی شد.
امیررضا فرزین فلوشیپ سرطان‌شناسی دستگاه ادراری و تناسلی در پنل "بهبود بی‌اختیاری ادرار پس از عمل جراحی پروستات"، به همکاری ایزی لایف در برگزاری این رویداد اشاره کرد و با بیان اینکه اندازه پروستات از عوامل مؤثر در بی اختیاری ادرار پس از عمل جراحی سرطان پروستات است، گفت: بزرگی پروستات احتمال بی اختیاری ادرار را بیشتر می‌کند، همچنین چاقی از عوامل مؤثر در بی اختیاری ادرار پس از این عمل جراحی به شمار می‌آید.
وی با بیان اینکه انتظار داریم بعد از عمل جراحی بی اختیاری ادرار بهبود یابد، اظهار کرد: در بیماران مبتلا به سرطان پروستات، عمل جراحی یکی از راه‌های درمانی است. بعد از این عمل انتظار داریم افراد کنترل خوبی در بی اختیاری ادرار داشته باشند.
فرزین با بیان اینکه جراحی یکی از راه‌های درمان بی اختیاری ادرار در بیماران مبتلا به سرطان پروستات است، گفت: در یک سال اول پس از عمل جراحی احتمال بهبود بی اختیاری ادرار تا ۹۰ درصد است.
این سرطان شناس دستگاه ادراری، یکی از جنبه‌های بحث برانگیز در موضوع بی‌اختیاری ادرار را به تعریف این عارضه مرتبط دانست و افزود: در دهه ۱۹۹۰ میلادی ملاک موفقیت در درمان بی اختیاری ادرار، استفاده از یک پوشینه در روز به مدت یک سال بود، حال آنکه هم اکنون بسیاری از گزارش‌ها درمان بی اختیاری ادرار را به زمانی اطلاق می‌کنند که هیچ گونه پوشینه‌ای در روز تا یک سال پس از جراحی استفاده نشود. تعریف اخیر امروز توسط بسیاری از مراکز درمانی به کار گرفته می‌شود.
فرزین ادامه داد: عوامل مؤثر بر بی اختیاری ادرار پس از عمل جراحی سرطان پروستات شامل سن، اندازه پروستات و وزن بیمار است. به ویژه در آقایان اگر سن فرد کمتر از ۵۰ سال باشد، بیش از ۹۷ درصد و اگر سن بیمار بیشتر از ۵۰ سال باشد حدود ۹۱ درصد شانس بهبود بی اختیاری ادرار پس از عمل جراحی وجود دارد.
این اورولوژیست افزود: بزرگی پروستات، بهبود بی اختیاری ادرار را به تأخیر می‌اندازد. همچنین چاقی هم از دیگر عواملی است که بهبود بی اختیاری ادرار در آقایانی را که تحت عمل جراحی سرطان پروستات قرار گرفته‌اند، به تعویق می‌اندازد.
